Euskal idazlea da. Bi ipuin liburu argitaratu ditu. Sua Falta Zaigu (Elkar, 2007) eta Habitat (Elkar, 2009), eta ume zein gazteentzako hainbat istorioen egilea da. 2015ean bere lehenengo eleberria argitaratu zuen Atertu arte Itxaron (Elkar), hainbat hizkuntzatan argitara eman dena. 2018an Amek ez dute (Elkar) argitaratu zuen, bederatzi hizkuntzatara itzulia eta laster zinemara adaptatuko dena. 2022an argitaratu zuen bere azken eleberria, Berriz zentauro (Elkar), fikzio espekulatiboaren esparruan sartuz.

Historia irakaslea da, eta donostiar gasteiztartua. Ipuingilea da batez ere: Gezurrak, gezurrak, gezurrak (2000), La isla de los antropólogos y otros relatos (2002), Itzalak (2004), Etorkizuna (2005, Euskadi Literatur Saria), Biodiskografiak (2011), Inon ez, inoiz ez (2014), Sekula kontatu behar ez nizkizun gauzak (2018), Como si todo hubiera pasado (2018)... Nobelen (adibidez, Si Sabino viviría, 2005koa) eta saioen (2012ko Ese idioma raro y poderoso edo 2016ko (Euskal) Literaturaren alde (eta kontra), besteak beste) perpetratzailea ere bada. Beraren azken lan argitaratua Ipuina engainua da narrazio bilduma da (2022). Volgako Batelariak literatur aldizkariko partaide izan zen.

Itzultzailea eta idazlea. Bi eleberri eta zenbait kontakizun argitaratu ditu, eta hainbat egileren lanak euskaratu, besteak beste, Henry David Thoreau eta Assata Shakur. Argia aldizkarian elkarrizketa sakonak egiten ditu hiru astean behin.

Karmele Jaiok hiru eleberri idatzi ditu (Amaren eskuak, 2006; Musika airean, 2009 eta Aitaren etxea, 2019); hiru ipuin-liburu (Hamabost zauri, 2004; Zu bezain ahul, 2007 eta Ez naiz ni, 2012), eta poesia-liburu bat (Orain hilak ditugu, 2015). Haren lehen eleberriak oso harrera ona izan zuen; hainbat hizkuntzatara itzuli da, eta ingelesezko bertsioak English Pen Award saria jaso zuen. Aitaren etxea, bere azken noibelak, Euskadi Literatur Saria jaso zuen. Jaioren lanek sari ugari jaso dituzte; zinemara eta antzerkira egokitu dira, eta haren ipuinak hainbat antologiatan argitaratu dira; besteak beste, Best European Fiction 2017 bilduman eta The Penguin book of Spanish short stories delakoan.

Basoaren erdian, Belén Gopegui hazi infinitesimaletik zuhaitzaren adaburura iragaten da, sistema begetaletatik sozioekonomikoetara. Haren liburu eta kontakizunek, argizko hatsen eran, sasitza zeharkatzen dute. Humanitateetan doktorea da (UC3M), eta honako lan hauek argitaratu ditu, besteak beste: La escala de los mapas (1993), La conquista del aire (1998), Lo real ( 2001), El lado frío de la almohada (2004), El padre de Blancanieves (2007), Deseo de ser punk (2009), Acceso no autorizado (2011), El comité de la noche (2014) eta Quédate este día y esta noche conmigo (2017) eleberriak; Ella pisó la Luna, ellas pisaron la Luna (2019) konferentzia, eta Rompiendo algo saiakera-bilduma.

Idazlea da. Ia genero guztiak landu ditu: novela (Twist, Fakirraren ahotsa), poesia (Norbait dabil sute-eskaileran, Pozaren erdia), saiakera (Zinea eta literatura, Kandelikara) zein antzerkia (Sisiforen paperak, Hondamendia), baina beti aitortu izan du narrazio laburra duela kuttun (Neguko zirkua, Beti oporretan). Sylvia Plath, Hanif Kureishi, Raymond Carver, Anne Sexton eta Allen Ginsberg ekarri ditu euskarara, eta haren lana dozena bat hizkuntzatara itzulia izan da. Lankidetza estuan aritzen da euskal ilustratzaile, koreografo zein kantariekin

Ordizia du jaioterri eta Gasteiz sorleku. Han sortutako lanetan erroak nabarmentzen dira, hala nola Atxiki sekretua obran eta Urrezko giltza disko-liburuan, edota Hiru gutun Iruñetik nobelan. Baina hegoak ere nabariak dira, batez ere migrazioak eta mundu arabiarra guregana hurbiltzeko orduan, esate baterako Usoa eta Korri, Kuru, korri! ipuinetan, edota Eztia eta ozpina nobelan. Erroak eta hegoak berak itzulitako Saint-Exupéryren Printze Txikia edo Mahfuzen Mirarien kalezuloa obretan ere ageri dira. Lan ugari itzuli eta saritu dizkiote —Aldecoa, Euskadi, Espainiako Nazionala Zerria-Porcus lanarekin—, eta, generoak eta diziplinak bateratuz, hainbat ikuskizun eta performance eskaintzen jarraitzen du bai gurean bai atzerrian.

Idazlea eta bertsolaria da. Bi ipuin-liburu (Aulki bat elurretan, Elkar, 2007; Euli-giro, Susa, 2013), bi nobela (Aulki-jokoa, Elkar, 2009; Jenisjoplin, Susa, 2017) eta kronika literario bat (Dendaostekoak, Susa, 2020) idatzi ditu. Haur-literaturan hainbat lan ditu argitaratuak; haien artean, Besarkada (Euskadi Saria 2016), Hili eta Poza album ilustratuak. Alfonsina Storniren poemak itzuli ditu euskarara, eta zenbait irakurle talde gidatzen ditu. Kontrako eztarritik saiakerak Saiakerako Euskadi Saria jaso zuen 2019an. Bertsolaritza eta feminismoa uztartzen dituzten hainbat proiektutan parte hartzen du.

Gorputz madarikatuak (Alberdania, 2019 - Temas de Hoy, 2019) eta Partir (Expediciones Polares, 2016) eleberrien egilea da. Ya no recuerdo qué quería ser de mayor (Temas de Hoy, 2019) ipuin-bilduman parte hartu du, eta Alix Kate Shulmanen Memoirs of an Ex-Prom Queen itzuli du gaztelaniara, Memorias de una ex reina del baile izenburupean. El País, Diario El Salto, El Periódico de España eta Glamouren idatzi izan du, beste hainbat argitalpenen artean. Gaur egun, hirugarren eleberria idazten ari da, Literatura feminista eta LGTBIQ+ irakasten du, eta Donostian bizi da.

Haren istorioak ingelesera, italierara, portugesera, frantsesera eta euskarara itzuli dira, eta Hugo Sariaren eta World Fantasyren antologia finalistetan argitaratu. Zenbait lankidetza-proiekturen sorreran parte hartu du, hala nola Mexicona: Imaginación y Futuro, eta Cúmulo de Tesla arte- eta zientzia-kolektiboa, zeinak Mis pies tienen raíz (Océano, 2021) argitaratu baitzuen duela gutxi. «Soñarán en el jardín» lana idatzi zuelarik, non feminizidiorik gabeko etorkizuneko Mexiko bat irudikatu baitzuen, James Tiptree, Jr. 2018 saria irabazi zuen (gaur egun, Otherwise, hainbat egile entzutetsuk jaso izan duten saria, hala nola Ursula K. Le Guinek, Kelly Linkek eta Akwaeke Emezik). Etorkizuna pentsatzeko espazio ugaritan parte hartu du; esate baterako, «Futurs d’avant» programan (Brasilgo aarea kuradore-plataformaren eta Parisko Jeu de Paume museoko espazio birtualaren artean gauzatua), Meteotopian (injustizia klimatikoko fikzioak, Osloko Unibertsitatea, Norvegia); Co-Futures proiektuan, Arizona State Universityrekin (EUA); eta Zirriborroak eta gero ekimenean (Azala sorkuntza-espazioa, Euskadi). Etorkizuneko Ikasketen Historiako irakaslea da Mexiko Hiriko Diseinu, Zinema eta Telebista Zentroan, eta La canción detrás de todas las cosas liburuaren egilea (Odo Ediciones, 2023).